اون قدر این اتفاق خجسته و مبارکه که همش فکر میکنم دارم خواب میبینم و الان بیدار میشم

جواب ذخیره ها اومد و من قبول شدم.

رشته و دانشگاهی که میخواستم.

خیلی طول کشید ولی اتفاق افتاد.

خدایا شکرت.خیلی مهربونی.خیلی ماهی.خیلی باحالی.بهتر از تو نیست.چقدر خوبه به تو تکیه کردن.

حتما به صلاح بوده که این قدر سخت رشتمو به دست بیارم.

این جوری قدرشو بهتر و بیشتر میدونم.

باورم نمیشه کابوس رزیدنتی برام تموم شد.

نتونستم تو هیچ کدوم از جشن هایی که موقع قبولی های اصلی تو فروم محبوبم برپاشد شرکت کنم چون خیلی دیر رسیدم.

ولی مهم اینه که رسیدم.

پارسال به خودم گفتم غیرممکنه قبول نشی.

و دقیقا همون شد که فکر میکردم و اگرچه خیلی سخت و دیررررررررر ولی ..... قبول شدم

برای تمام دوستانی که مشغول خوندن برای ازمون دستیاری هستند صمیمانه ارزو میکنم موفق باشن

ممنون از همه دوستایی که برام دعاکردن و انرزی مثبت فرستادن.

معذرت میخوام از اینکه جون خودم و همه رو بالا اوردم تا قبول بشم.ولی خوب در نهایت قبول شدم دیگه نه؟پس به بزرگی خودتون ببخشید

و دراخر 1 چیزییادتون نره:

اگر میخواهید محالترین اتفاق زندگیتون اتفاق بیفته،باور محال بودنشو عوض کنین

                                                ارادتمند همگی شما رزیدنت سال1 طب اورژانس....نگار

یعنی ادم 1 دوست خوب داشته باشه که مثل خواهر نداشتش باشه.

یعنی این دوستش 1 پسر2 ساله داشته باشه که به ادم بگه خاله.

یعنی با دوستت و بچش بری بیرون و از 2 سمت دستای پسرک رو بگیرین و بلند کنین و از جوی اب رد کنین

یعنی پسرک شیرجه بزنه تو کاسه سالاد و دوستت اول بگه وای دستمالی شد بدت نمیاد؟بعد خودش بلافاصله بگه بیخود میکنی از دستمالی بچه خواهرت بدت بیاد

یعنی پسر کوچولو دستت رو بگیره وبکشه و بلندت کنه ببره کنار شیر اب بعد با 2تا دستاش  پاهات رو بغل کنه و سریع دستاش رو بیاره بالا که خاله بغلم کن اب بده.

یعنی پسرک بیاد بشینه روی پات.

یعنی دوستت بپره سر کیفت و همه محتویات کیفتو بریزه بیرون و وقتی پسرک خواست حمله کنه بگه:مامان من اگه دست میزنم کیف خواهرمه.تو دست نزن.

یعنی پسرک از دستت غذا بخوره و رو پات لالا کنه

یعنی وقتی پسرک کار بد کرد با خیال راحت بهش اخم کنی و نگران نباشی به مامانش بربخوره.

یعنی برای پسرک اهنگ بذاری و پسرک نانای کنه و تو رو هم بکشونه و بلند کنه که باهاش نانای کنی.

من امروز خیلی خوشبخت بودم.خیلی زیاد.....

خدایا شکرت

                                                                                                نگار